الف یا

چندی پیش شعری از یکی از دوستان مذهبی سرای مشهد مقدس

نظرم را جلب کرد شعری که علا رغم سادگی بیان مفاهیم و معانی

جانسوزی از معارف عباس ابن علی را در قالب کلمات عنوان کرده بود

در این پست که روز تاسوعا هم هست با ارزوی سلامتی برای سید

جواد رستگار این غزل را به دوستاران معارف اهل بیت تقدیم می کنم

امید نا امیدان

قمر دور تو گردیده است عباس

پدر دست تو بوسیده است عباس

بیا برگرد سوی خیمه کز اب

رقیه چشم پوشیده است عباس

مگر لب تر نکردی زان همه اب

که لبهای تو خشکیده است عباس

کدامین دست نا مردی دو دستت

زراه کینه ببریده است عباس

ندارد طاقت داغ عمورا

سکینه بس که غم دیده است عباس

ترا بر دیده تیر امد مرا هم

روان خون دل از دیده است عباس

امید نا امیدان رفته از دست

دگر بی تو چه امید است عباس

این غزل بیشتر برای مجالس ذکر معارف اهل البیت واستفاده ذاکران ال الله مناسبت دارد

ملتمس دعا