سعدی

 

 

 

همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی

 

که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

 

 

تو نه همچو آفتابی که حضور و غیبت افتد

 

دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی